نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 197
62. براى [فريب] شما به خدا سوگند مىخورند، تا خشنودتان سازند، با آنكه سزاوارتر است خدا و پيامبرش را خشنود سازند، اگر باورمندند. 63. مگر ندانستهاند كه هر كه با خدا و پيامبرش دشمنى ورزد، آتش دوزخ براى اوست، جاودانه در آن ماند؛ اين است خوارىِ بى مانند. 64. منافقان بيم دارند كه مبادا عليه آنان سورهاى فرود آيد، كه [مؤمنان را] از آنچه در دل دارند آگاه گرداند. بگو: به مسخره گيريد! بىترديد خدا آنچه را از آن مىترسيد آشكار مىسازد. 65. اگر از ايشان بپرسى، گويند: ياوه گفته و بازى مىكرديم؛ بگو: آيا خدا و آيهها و پيامبرش را مسخره مىكرديد؟! 66. بهانه نياوريد؛ شما پس از ايمانتان كفر ورزيديد. اگر گروهى از شما را بيامرزيم گروهى ديگر را گرفتار عذاب مىسازيم، بدان روى كه آنان گناه مىكردند. 67. منافقان چه مرد و چه زن، همانند يكدگرند؛ به بدى وا مىدارند و از نيكى باز مىدارند؛ و دستانشان را [از بخشش] فرو مىبندند. خدا را فراموش كردند، خدا نيز فراموششان كرد. در حقيقت اين منافقانند كه تبهكارند. 68. خدا به مردان و زنان منافق و كافران، آتش دوزخ را وعده داده است؛ در آن جاودانه مىمانند، همان برايشان كافى است، و خدا نفرينشان كرده، و عذابى پايدار دارند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 197