نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 206
118. و نيز بر آن سه نفر كه باز پس ماندند، تا آنكه زمين با همه فراخيش بر آنان تنگ آمد، و از خويش تنگدل شدند؛ و دانستند كه از خدا جز به سوى او پناهى نمىباشد. آنگاه [خدا] به آنان [توفيق] توبه داد، كه توبه كنند؛ بىترديد توبهپذيرى مهربان است خداوند. 119. اى مؤمنان! از خدا پروا گيريد، و با راستان باشيد. 120. مردمِ مدينه و باديه نشينان پيرامونشان را نسزد كه از فرمان پيامبر خدا سر پيچند، يا جانشان را عزيزتر از جان وى دانند، زيرا هيچ تشنگى و رنج و گرسنگىاى در راه خدا به آنان نمىرسد؛ و در هيچ پايگاهى كه دشمنان را به خشم آورد پا نمىنهند، و هيچ گزندى به دشمن نمىزنند، مگر آنكه در برابر آن كار نيكى برايشان نويسند؛ كه خدا پاداشِ نكوكاران را تباه نمىسازد. 121. و هيچ مالِ كوچك يا بزرگى را هزينه نمىكنند، و هيچ سرزمينى را نمىپيمايند، مگر آنكه به حساب آنان نوشته خواهد شد؛ تا خدا آنان را پاداش دهد نيكوتر از آنچه مىكردند. 122. شايسته نيست مؤمنان همگى رهسپار شوند؛ پس چرا از هر گروهى دستهاى رهسپار نمىشوند، تا از دين آگهى يابند، و پس از بازگشت مردمشان را بيم دهند، باشد كه پروا گيرند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 206