نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 209
7. كسانى كه اميدوار ديدار ما نمىباشند و سرخوش به زندگانى دنيايند و بدان دل نهادهاند، و كسانى كه از آيههاى ما بى خبرند، 8. اينان جايگاهشان آتش است، به خاطر كارهايى كه مىكردند. 9. كسانى كه گرويدند و كارهاى شايسته آوردند، پروردگارشان به پاس ايمانشان آنان را به باغهاى پر نعمت كه از فرودستشان جويباران جارى است، رهنمون گردد. 10. گفتارشان در آنجا «خدايا منزهى» درودشان در آنجا «سلام» و واپسين گفتارشان اين است كه: «ستايش ويژه خداست كه جهانيان را پرورد». 11. اگر خدا همانگونه كه مردم در نيكى شتاب مىكنند، در مجازاتشان شتاب مىفرمود، به سرعت مرگشان سر مىرسيد. آرى نا اميدوارانِ ديدارمان را وا مىنهيم تا در سركشىشان سرگردان فرو مانند. 12. چون انسان را رنجى رسد، ما را به پهلو خفته، نشسته يا ايستاده مىخواند، و چون رنجش را از وى برطرف سازيم، چنان مىرود كه گويى ما را به خاطر رنجى كه به وى رسيده نخوانده است. بدينگونه براى اسرافكاران آراسته شده آنچه مىكردند. 13. به راستى، ما اقوامِ پيش از شما را چون ستم كردند، و چون پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان آوردند و آنان بر آن نبودند كه ايمان بياورند، به تباهى برديم. ما اين گونه كيفر مىدهيم مردمى را كه تبهكارند. 14. آنگاه شما را پس از آنان در زمين جايگزين كرديم، تا بنگريم شمايان چه مىكنيد؟
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 209