نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 210
15. و چون آيههاى روشن ما بر آنان خوانده مىشود، نااميدوارانِ ديدارما گويند: قرآنى ديگر جز اين بياور، يا عوضش كن. بگو من را نرسد كه آن را از پيش خود جايگزين سازم. من تنها پيرو آنچه به من وحى مىشود هستم. من اگر از پروردگارم سرپيچم، از عذابِ روزى بزرگ مىترسم. 16. بگو: اگر خدا مىخواست آن را بر شما نمىخواندم، و او شما را بر آن آگهى نمىبخشيد؛ من پيش از اين عمرى در ميان شما بودم. آيا خرد نمىورزيد؟ 17. پس، كيست ستمكارتر از آنكه دروغى بر خدا بندد، يا آنكه آيههايش را دروغ انگارد؟ بى گمان گنهكاران رستگار نمىگردند. 18. به جاى خدا چيزهايى را مىپرستند كه به آنان نه زيانى مىرساند و نه سودى؛ و مىگويند: اينان شفيعانِ ما نزد خداوندند. بگو: آيا خدا را از چيزى كه در آسمانها و زمين نمىداند آگاه مىسازيد، او پاك و فراتر است از آنچه انباز وى دانند. 19. مردم مگر امتى يگانه نبودهاند، آنگاه مختلف شدند؛ و اگر فرمان پروردگارت از پيش مقرر نگشته بود، ميانشان داورى مىشد درباره آنچه بر سر آن اختلاف مىكردند. 20. مىگويند: چرا از سوى پروردگارش معجزهاى بر وى فرود نيامدهاست؟ بگو: [آگاهى از] غيب تنها ويژه خداوند است. پس انتظار كشيد كه من نيز با شما از كسانى هستم كه منتظرند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 210