نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 225
29. اى هموطنانم! من بر اين [دعوت،] مالى از شما نمىخواهم. پاداش من تنها با خداوند است. من كسانى را كه گرويدهاند از خود نمىرانم. آنان پروردگارشان را ديدار مىكنند؛ و من شما را مردمى مىبينم به نادانى فرو رفته. 30. اى هموطنانم! اگر آنان را رانم، چه كسى در پيشگاه خدا ياريم دهد؟ آيا نيستيد پند گيرنده؟ 31. به شما نمىگويم كه گنجينههاى خدا نزد من است، غيب هم نمىدانم، و نمىگويم كه فرشتهام، و نمىگويم كسانى كه در چشم شما خوارند خدا هرگز خيرى به آنان نخواهد داد. خدا داناتر است بدانچه در دل دارند؛ [اگر چنين كنم] مىباشم از مردمان ستم پيشه. 32. گفتند: اى نوح، با ما ستيزه كردهاى، بسيار هم ستيز كردهاى. پس اگر راست مىگويى براى ما بياور آنچه را كه به ما مىدهى وعده. 33. گفت: اگر خدا خواهد آن را براىتان مىآورد، و شما نخواهيد بود باز دارنده. 34. و اگر بخواهم اندرزتان دهم، در صورتى كه خدا بخواهد به كژراههتان برد، اندرز من شما را سودى نمىبخشد. او پروردگارِ شماست و به سوى او مىشويد بازگردانده. 35. يا اينكه مىگويند: آن را خود ساخته. بگو: آن را اگر من ساخته باشم، گناهِ آن بر من است؛ و من بر كنارم از آن گناهى كه از شما صورت پذيرفته. 36. به نوح وحى شد كه: از قومت، جز آنان كه گرويدهاند نمىگروند. پس از آنچه مىكردهاند مخور غصّه. 37. كشتى را زير نظر ما و به وحىِ ما بساز، و درباره كسانى كه ستم كردند با من سخن مگو، كه آنانند در آب ميرنده.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 225