نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 251
14. دعوت حق از آنِ اوست. و كسانى را كه به جاى وى مىخوانند ندايشان را پاسخى نمىگويند، مگر همانند كسى كه دستانش را به سوى آب گشايد تا به دهان رساند، ولى بدان دست نمىيابد. و خواندن كافران جز به كژراهه نمىباشد. 15. هر كه در آسمانها و زمين است و نيز سايههايشان، خواه ناخواه، هر بام و شام براى خدا سجده مىكنند. 16. بگو: پروردگارِ آسمانها و زمين كيست؟ بگو: خداوند است. بگو: آيا جز خدا سرورانى برگزيدهايد كه براى خود مالكِ سود و زيانى نمىباشند؟ بگو: آيا نابينا و بينا برابرند؟ يا تاريكىها و روشنايى برابرند؟ يا براى خدا همتايانى پنداشتهاند كه همانند آفرينش او آفريدهاند، و اين آفرينشها بر آنان مشتبه شدهاست؟ بگو: آفريدگارِ هر چيزى خداوند است، و اوست يكتاى پيروزمند. 17. [خدا] از آسمان آبى فرستاد، و از رودى به گنجايش آن سيلى روان گرديد، آنگاه سيل كفى بلند برآورد، مانند آن كفى كه با گداختن چيزى با آتش براى به دست آوردن زيور يا كالايى بر مىآيد؛ خداوند حق و باطل را اين گونه مثل مىزند. امّا كف از ميان مىرود، و آنچه مردم را سود مىدهد در زمين مىماند. و خداوند مثلها را اين گونه مىزند. 18. براى كسانى كه پروردگارشان را اجابت كردند پاداشى نيكو است. و كسانى كه وى را اجابت نكردهاند، اگر تمام آنچه روى زمين است و همانند آن، برايشان باشد، حاضرند براى بازخريد خود بپردازند. آنان به سختى بازخواست مىشوند. جايگاهشان دوزخ است و بسترى است ناخوشايند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 251