نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 253
29. كسانى كه گرويدهاند و كارهاى شايسته كردهاند، خوش به حالشان، و فرجام خوشى دارند. 30. بدينسان تو را در ميانِ امتى كه پيش از آن، امتهايى گذشتهاند، فرستاديم، تا آنچه را به تو وحى كردهايم برايشان خوانى، و خود به خداى مهربان كفر مىورزند. بگو: او پروردگارِ من است، هيچ معبودى به جز او نيست. بر او توكل كردم و بازگشت به سوى اوست [بى ترديد]. 31. اگر قرآنى بود كه كوهها بدان روان مىشد، يا زمين بدان پاره پاره مىگرديد، يا مردگان بدان گويا مىشدند [باز نمىگرويدند.] آرى، كارها همه به دست خداوند است. آيا كسانى كه گرويدهاند نمىدانند كه اگر خدا مىخواست همه مردم را [به اجبار] هدايت مىكرد؟ و كافران را به خاطر كارهايشان عقوبتى كوبنده مىرسيد يا نزديك خانههايشان [عذاب] فرود مىآمد، تا آنگاه كه وعده خدا آيد. و خدا هرگز وعده خلافى نمىكند. 32. بىگمان. پيامبرانِ پيش از تو را [نيز] مسخره كردند. و من به كافران مهلت دادم، آنگاه آنان را فرو گرفتم. ديدى كه مجازاتم چگونه بود؟ 33. آيا كسى كه به هر شخصى بدانچه كرده نگهبان است [چونان كسى است كه از همه جا بىخبر است]؟ و براىِ خدا همتايانى پنداشتند. بگو: نامشان را ببريد؛ آيا او را به آنچه در زمين است و او نمىداند آگاه مىسازيد، يا گفتهاى بىمغز مىگوييد؟ بلكه براى كافران نيرنگشان را آراستهاند و از راه بازشان داشتهاند. و هر كه را خدا به كژراهه برد ديگر او را راهبرى نمىباشد. 34. آنان در زندگانى دنيا كيفرى دارند. و كيفر آخرت دشوارتر است، و در برابر خدا نگهدارندهاى نمىيابند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 253