نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 258
19. آيا ندانستهاى كه خداوند آسمانها و زمين را به حق آفريدهاست؟ اگر بخواهد شما را مىبرد و آفريدگان تازهاى آرد. 20. و اين [كار] بر خدا دشوار نمىباشد. 21. همه در پيشگاه خدا آشكار مىگردند. آنگاه ناتوانان به گردنكشان گويند: ما پيرو شما بوديم. آيا شما چيزى از عذاب خدا را از ما دور مىسازيد؟ گويند: اگر خدا راهمان نموده بود شما را رهنمون مىگشتيم، اكنون ناشكيبايى كنيم يا شكيبايى ورزيم، ما را گريزگاهى نمىباشد. 22. چون كار پايان يافت، شيطان [به پيروان خود] گويد: خدا شما را وعده حق داد، و من شما را وعده دادم و خلاف آن كردم، هرگز مرا بر شما سلطهاى نبود، مگر آنكه شما را فراخواندم و شما پذيرفتيد؛ پس مرا سرزنش مكنيد، بلكه خود را سرزنش كنيد. من فريادرسِ شما نمىباشم و شما فريادرس من نمىباشيد. من بدانچه پيش از اين مرا انبازِ خدا دانستيد، كفر مىورزم. بىگمان، ستمكاران كيفر دردآورى دارند. 23. كسانى كه گرويدهاند و كارهاى شايسته كردهاند را به باغهايى درآورند كه از فرودستِ آن جويباران جارى است، به فرمان پروردگارشان جاودانه در آن مانند، و با سلام به يكديگر تهنيت گويند. 24. مگر نديدى كه خداوند چگونه مثل زدهاست كه: سخنِ پاك درختى پاك را مانَد كه ريشهاش استوار و شاخه در آسمان دارد،
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 258