170. و چون به آنان گفته شود: چيزى را پيروى كنيد كه خدا فرستاده، گويند: ما راه پدرانمان را دنبال مىكنيم؛ آيا هر چند پدرانشان چيزى نمىفهميدند، و راه نمىبردند؟ 171. داستانِ كافران، داستانِ كسى است كه حيوانى را كه از صدا جز بانگ و آوازى نمىفهمد، بانگ مىزند؛ كرانند، لالانند، كورانند و خرد نمىورزند. 172. اى مؤمنان! از پاكيزههايى كه روزيتان كردهايم بخوريد، و خدا را سپاس بگزاريد، اگر تنها پرستشگر او هستيد. 173. [خداوند] مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را جز به نام خداوند سر بريده شده باشد، بر شما حرام گردانده؛ و هر كه ناچار شود، در صورتى كه تجاوز كار و زياده خواه نباشد بر او گناهى نيست، كه خدا آمرزگارى است كه مهر مىورزد. 174. كسانى كه بخشى از كتابى را كه خدا فرو فرستاده نهان مىدارند، و آن را به بهايى اندك مىفروشند؛ آنان شكمهاشان را جز با آتش نمىانبارند و روز رستاخيز خدا با آنان سخن نمىگويد، و پاكيزهشان نمىسازد، و كيفرى دردآور دارند. 175. اينانند كه گمراهى را به هدايت و عذاب را به آمرزش خريدهاند! چه بر آتش شكيبايند! 176. اين بدان روست كه خدا كتاب را به حق فرو فرستاده، و آنان كه درباره كتاب اختلاف مىورزند، در ستيزى ژرفند.