177. نيكى آن نيست كه رويتان را به سوى خاور و باختر بگردانيد، بلكه نيكى، كسانى راست كه به خدا و روز بازپسين و فرشتگان و كتاب و پيامبران مىگروند، و مال را با آنكه دوستش دارند، به خويشان و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان و گدايان و بنديان ببخشايند، و نماز را بپا دارند، و زكات بپردازند، و آنان كه چون پيمان بندند، بدان وفا كنند؛ و در تنگدستى و بيمارى و هنگام جنگ شكيبايند؛ اينانند كه راست گفتهاند، و اينانند كه پارسايند. 178. اى مؤمنان! درباره كشتگان، قصاص بر شما مقرر شد: آزاد در برابر آزاد، بنده در برابر بنده و زن در برابر زن. و هر كه از سوى برادر [دينى] اش چيزى به وى گذشت شود، بايد به راه پسنديده رود، و به شيوهاى نيكو به وى خونبها دهد، اين آسانگيرى و رحمتى است از پروردگارتان؛ و هر كه از اين پس، از اندازه درگذرد، كيفر دردآورى دارد. 179. شما را در قصاص، زندگانى است، اى خردمندان؛ باشد كه پروا گيريد. 180. بر شما مقرر شده كه چون يكى از شما را مرگ فرا رسد، اگر مالى دارد، براى پدر و مادر و خويشان به نيكى وصيت كند؛ اين حقى است بر كسانى كه پارسايند. 181. و هر كه آن [وصيت] را پس از شنيدنش دگرگون سازد، گناه آن بر كسانى است كه آن را دگرگون سازند، و شنوايى داناست خداوند.