نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 285
28. و هرگاه به اميد گشايشى از پروردگارت از ايشان روى گردانى، باز با خوشى و نرمى سخن بگوى با آنها. 29. [به گاه بخشش] نه دستت را فرو بند [از بخل]، و نه چندان گشاده دار آن را؛ كه فرو مانى نكوهيده و حسرت زده برجا. 30. بىگمان، پروردگارت براى هر كه بخواهد، روزى را گشاده و يا تنگ گرداند. به راستى، او به بندگانِ خويش است آگه و بينا. 31. فرزندانتان را از بيم تنگدستى مكشيد. اين ماييم كه ايشان و شما را روزى مىدهيم. به راستى كشتن آنان خطايى است دهشتزا. 32. به زنا نزديك نشويد، كه آن كارى است ناشايست و راهى است ناروا. 33. كسى كه كشتنش را خدا حرام فرموده مگر به حق مكشيد. و هر كه را به ستم كشند، براى ولىّ او حقى نهادهايم؛ پس در قتل [/ قصاص] زيادهروى نكند؛ كه اوست موردِ حمايتِ ما. 34. به مال يتيم- مگر به بهترين راه- نزديك نشويد، تا به كمال رسد؛ و پيمان را پاس بداريد، كه پرسيده مىشويد از پيمانها. 35. چون پيمانه دهيد، پيمانه را تمام دهيد، و با ترازويى درست بسنجيد كه اين بهتر است و داراى خوشترين پايانها. 36. چيزى را كه بدان آگهى ندارى پيروى مكن؛ كه بىترديد بازخواست مىشود از گوش و چشم و از دلها. 37. روى زمين از سرِ نخوت گام برمدار؛ كه تو هرگز زمين را نشكافى، و در بلندى هرگز سر نمىسايى بر كوهها. 38. اين همه، ناپسندش نزد پروردگار توست ناروا.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 285