نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 291
87. مگر مهرى از پروردگارت. بىگمان بخشش وى در حق توست بسى والا. 88. بگو: اگر آدميان و جنّيان گرد آيند كه همانند اين قرآن را بياورند، نتوانند همانندش را بياورند، هر چند برخىشان يارى دهند برخى را. 89. به راستى در اين قرآن براى مردم، از هر مثلى گونهگون آورديم، ولى بيشتر مردم برنتابيدند جز ناسپاسى را. 90. گفتند: هرگز به تو نمىگرويم تا از زمين چشمهاى بجوشانى، براى ما. 91. يا تو را بوستانى باشد از خرما و انگور، و در لابهلايش روانسازى جويها. 92. يا پارهاى از آسمان را- چنانكه پندارى- بر ما بيندازى، يا خدا و فرشتگان را بياورى در برابر ما، 93. يا خانهاى زرين تو را باشد، يا به آسمان بر شوى؛ و برشدنت را باور نمىكنيم تا براى ما كتابى بياورى كه بخوانيمش. بگو: پروردگارم منزه است! مگر من جز فرستادهاى هستم از انسانها؟ 94. و مردم را- آنگاه كه هدايت به سويشان آمد- چيزى از گرويدن باز نداشت، جز اينكه گفتند: آيا انسانى را به پيامبرى فرستاده خدا؟ 95. بگو: اگر در روى زمين فرشتگانى بودند كه به آرامى راه مىرفتند، بىگمان از آسمان فرشتهاى را مىفرستاديم بر پيامبرىِ آنها. 96. بگو: ميان من و شما براى گواهى، خدا كافى است. كه او بر بندگانِ خويش است آگه و بينا.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 291