ترجمه قرآن - صلواتى، محمود - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 292

97. و خداوند هر كه را راه نمايد، همو راه يافته است، و هر كه را به كژراهه نهد براى وى در برابر او دوستانى نخواهى يافت، و روز رستاخيز آنان را كور و لال و كر به رو افتاده برانگيزيم. جايگاهشان دوزخ است كه هرگاه شعله‌اش فرو ميرد برايشان بر افروزيم شراره‌هاى آتش‌زا.
98. اين است سزايشان، كه به آيه‌هاى ما كفر ورزيده و گفتند: پس از آنكه استخوان و گرد و غبار شديم، در آفرينشى نوين برانگيخته مى‌شويم آيا؟
99. مگر ننگريسته‌اند كه خداوندى كه آسمانها و زمين را آفريده‌است، تواناست كه همانندشان را پديد آرد؛ و اوست كه برايشان سرآمدى- كه در آن ترديدى نيست- مقرر داشت. و ستم كاران نخواستند جز ناسپاسى را.
100. بگو: اگر شما گنجينه‌هاى رحمت پروردگارم را مى‌داشتيد، باز از بيم از دست دادن دارايى امساك مى‌كرديد؛ و آدمى تنگ چشم است بسا.
101. ما به موسى «نُه» نشانه عطا كرديم. از بنى اسرائيل بپرس آنگاه كه نزدشان آمد و فرعون به وى گفت: من تو را افسون شده مى‌دانم، اى موسى‌.
102. [موسى‌] گفت: تو نيك مى‌دانى كه اين آيات را- كه براى روشنى دلهاست- جز پروردگارِ آسمانها و زمين نفرستاده، و من اى فرعون، نابود شده مى‌دانم تو را.
103. پس [فرعون‌] تصميم گرفت كه آنان را از سرزمين [مصر] برون راند، و ما او و همراهانش همه را فروكُشتيم [در دريا].
104. و پس از او بنى‌اسرائيل را گفتيم: در اين سرزمين بمانيد، و چون وعده سراى واپسين فرا رسد، شما را گرد آوريم، يكجا.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 292

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست