نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 300
54. به راستى در اين قرآن براى مردم از هرگونه مثلى بازگفتهايم، و بيش از هر چيز ستيزهگرند انسانها. 55. مردم را چيزى بازنداشت كه چون هدايت آمدشان ايمان بياورند، و از پروردگارشان آمرزش خواهند، مگر آنكه [انتظار مىبردند] شيوه پيشينيان درباره آنان عملى گردد، يا پيشارويشان آيد عذاب خدا. 56. پيامبران را مگر نويد دهنده و بيمرسان گسيل نمىداريم، و كافران پيوسته به باطل ستيزند، تا حق را بدان پايمال گردانند. و به ريشخند گرفتند آنچه را بدان هشدار داده شدند و نشانههايم را. 57. كيست ستمكارتر از كسى كه به آيههاى پروردگارش پند داده شده، و از آن روى گردانده، و دستاوردهاى خود را از ياد برده؟ ما بر دلهايشان پوششهايى نهادهايم كه آن را درنمىيابند، و در گوشهايشان سنگينى است، و اگر به راه هدايتشان فراخوانى هرگز نمىپويند راهِ هدايت را. 58. پروردگارت آمرزگارى است مهربان، اگر مىخواست آنان را به خاطر كردارشان كيفر دهد در كيفرشان شتاب مىفرمود؛ ولى آنان را ميعادى است كه نمىيابند از آن راه گريزى را. 59. آن آباديها كه [مردمش] ستمگر بودند نابودشان كرديم. و براى نابوديشان مقرر داشتيم زمانى را. 60. و هنگامى را [به ياد آور] كه موسى به جوان [همراه] اش گفت: دست برنمىدارم تا به پيوندگاه دو دريا رسم، يا آنكه راه روم مدتها. 61. و چون به پيوندگاه آن دو رسيدند، ماهيشان از يادشان برفت، و ماهى راه خود را در پيش گرفت و رفت در دريا.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 300