203. در روزهايى معيّن [ايّامِ تشريق] ياد خدا كنيد، و هر كه شتاب كند و [اعمال را] در دو روز بياورد، بر وى گناهى نيست؛ و هر كه به تأخير افكند، و پارسايى ورزد بر وى نيز گناهى نيست. و پروا پيشه كنيد و بدانيد كه همگى به سوى او گرد مىآييد. 204. از مردمان كسى است كه در اين دنيا گفتارش تو را شگفت زده مىسازد، و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مىگيرد، حال آنكه خود سختترين كسى است كه كينه مىورزد. 205. و چون حكومت يابد كوشد كه، در زمين تباهى انگيزد، و كِشت و پُشت را نابود سازد، و خدا تباهى را دوست نمىدارد. 206. و چون به وى گويند: از خدا بترس! سرمستى وى را به گناه مىكشاند، دوزخ براى او كافى است، و قرارگاه بدى دارد. 207. از مردمان كسى است كه در جستنِ خشنودى خدا از جان مىگذرد، و خدا به بندگان مهر مىورزد. 208. اى مؤمنان، همگى به فرمانبردارى گراييد، و گامهاى شيطان را پيروى مكنيد، كه او شما را دشمنى آشكار مىباشد. 209. پس اگر بعد از آنكه دلايل آشكار برايتان آمد، كژروى كرديد؛ بدانيد كه خدا استواركارى است پيروزمند. 210. آيا انتظارى جز اين دارند كه خدا و فرشتگان در سايبانهايى از ابر به سويشان آيند، و كار يكسره گردد؟ و كارها بازگردانده مىشود سوى خداوند.