نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 331
102. آواز آن را نمىشنوند، و در آنچه دلخواهشان است جاودانه مىمانند. 103. آن وحشتِ بزرگ اندوهگينشان نمىسازد، و فرشتگان به استقبالشان آيند [و گويند:] اين همان روزِ شماست كه شما را وعده مىدادند. 104. روزى كه آسمان را چون طومار نوشتهها در هم مىپيچيم، و همانگونه كه آفرينش را آغاز كردهايم آن را باز مىگردانيم؛ اين وعدهاى است بر ما؛ و ما آن را انجام مىدهيم، بىترديد. 105. همانا در زبور پس از ذكر [/ تورات] نوشتيم كه: زمين را بندگان نيكام به ميراث مىبرند. 106. در اين پيام روشنى است براى مردمى كه پرستند. 107. ما تو را نفرستاديم مگر مايه رحمتى براى كسانى كه در اين جهان زيند. 108. بگو: جز اين نيست كه به من وحى مىشود كه خداىِ شما خدايى يگانه است. آيا تسليم مىگرديد؟ 109. پس اگر روى گرداندند، بگو: همه را به يكسان آگاه كردهايم؛ و نمىدانم آيا آنچه شما را وعده دادهاند، نزديك است يا پس از زمانى چند. 110. او سخنى را كه آشكار مىگوييد و آنچه را نهان مىداريد مىداند. 111. نمىدانم، شايد آن آزمونى است برايتان و برخوردارى تا زمانى چند. 112. گفت: پروردگارا، به حق داورى فرما؛ و پروردگارِ ما- به رغم آنچه مىگوييد- آن مهرگستر است كه يارى از او جويند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 331