نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 330
91. و آن خانم [/ مريم] را [به ياد آور] كه پاكدامنى ورزيد، و ما در وى از روحِ خويش دميديم، و او و پسرش را مقرر داشتيم كه براى جهانيان نشانهاى باشند. 92. اين امت شماست، امتى كه يگانه است، و من پروردگار شمايم، پس پرستشگر من باشيد. 93. ولى آنان كارشان را به تفرقه كشانيدند؛ و سرانجام همه به سوى ما بازمىگردند. 94. پس هر كه كارى شايسته كند و مؤمن باشد، كوشش را ناسپاسىاى نباشد و ما نگارنده كارهاى اوييم بى ترديد. 95. و بر مردم شهرى كه نابودش كرديم حرام است [كه برگردند،] آنان هرگز برنمىگردند. 96. تا آنگاه كه يأجوج و مأجوج رها شوند، و آنان از هر بلندى هجوم آرند. 97. و وعده حق نزديك شود، و در آن هنگام ديدگان كافران از حركت فرو ماند؛ [و گويند:] واى بر ما كه از اين [حقيقت] در بىخبرى بوديم؛ بلكه ما از كسانى بوديم كه ستمكارند. 98. همانا شما و آنچه به جاى خداوند مىپرستيديد، هيزم دوزخيد. همه وارد آن مىگرديد. 99. اگر اينان خدايانى [حقيقى] بودند واردِ آن نمىشدند؛ همه در آن ماندگارانند. 100. در آنجا ناله و زارى دارند، و در آنجا چيزى نمىشنوند. 101. و كسانى كه از سوى ما به آنان وعده نيكى داده شده، از آن بركنار مىمانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 330