نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 337
39. به كسانى كه پيكار بر آنان تحميل گرديده، رخصتِ كارزار داده شده، چرا كه بدانان ستم رفته، و خدا بر ياريشان تواناست بىترديد. 40. همانان كه از ديارشان به ناروا آواره گرديدند، و [گناهشان] جز اين نبوده كه گفتهاند پروردگارِ ما خداوند است؛ و اگر خدا برخى از مردم را با برخى دفع نمىفرمود، ديرها و كليساها و كنيسهها و مساجدى كه در آنها نامِ خدا بسيار برده مىشود، ويرانه مىگرديد؛ و خدا بى ترديد كسانى را كه ياريش دهند يارى خواهد داد؛ همانا خدا توانايى است عزتمند. 41. همانان كه چون در زمين توانايىشان دهيم، نماز برپا مىدارند و زكات مىدهند، و به نيكىها فرمان داده و از بدىها بازمىدارند، و فرجام كارهاست به دست خداوند. 42. و اگر دروغگويت خواندند، بىگمان پيش از آنان قوم نوح و عاد و ثمود نيز [پيامبرانشان را] دروغين خواندند. 43. و قوم ابراهيم و قوم لوط [نيز اين چنين بودند]. 44. و [نيز] مردمِ مدين؛ و موسى را نيز دروغين خواندند؛ پس كافران را مهلتشان دادم، آنگاه فرو گرفتمشان. بنگر كيفر من [بر آنان] چگونه بود؟ 45. بسا شهرها را- كه [مردمِ آن] ستمگر بودند- نابودشان كرديم، و [اكنون] آن شهرها بر بامهايش فرو ريخته است، و بسا رها شده چاههاست و بناهاى بس بلند. 46. آيا در زمين گردش نكردهاند، تا دلهايى داشتهباشند كه بدان دريابند؛ يا گوشهايى كه بدان بشنوند؟ آرى، ديدگان كور نشوند، بلكه كور آن دلهايى شوند كه در سينههايند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 337