نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 374
160. قوم لوط [نيز] پيامبران را دروغين خواندند. 161. آنگاه كه برادرشان لوط به آنان گفت: آيا پروا نمىگيريد؟ 162. من براى شما پيامبرى امينم، بىترديد. 163. از خدا پروا كنيد و فرمانم بريد. 164. براى آن از شما پاداشى نمىخواهم، پاداش من تنها بر پروردگارى است كه جهانيان را پرورد. 165. آيا از ميان كسان، با نران مىآميزيد؟ 166. و همسرانى را كه خدا براى شما آفريده رها مىسازيد؟ آرى، شما مردم تجاوزگرى هستيد. 167. گفتند: اى لوط! اگر دست برندارى، از رانده شدگانى، بىترديد. 168. گفت: من بيزارم از كارهايى كه مىكنيد. 169. پروردگارا! مرا و خاندانم را رهايى بخش از كارهايى كه مىكنند. 170. و ما او و خاندانش را رهانيديم، هرچه كه بودند. 171. مگر پيرزنى را كه با كسانى بود كه هلاك گرديدند. 172. آنگاه تباه ساختيم كسانى را كه به جا ماندند. 173. و بر آنان بارانى [از بلا] باريديم، و چه بارانِ بدى بود كسانى را كه بيم داده شدند. 174. بىگمان در اين عبرتى است؛ ولى بيشتر شان گرونده نبودهاند. 175. و همانا پروردگار توست آن مهربانِ توانمند. 176. اصحاب ايْكه [نيز] پيامبران را دروغين خواندند. 177. آنگاه كه شعيب به آنان گفت: آيا پروا نمىگيريد؟ 178. من براى شما پيامبرى امينم، بىترديد. 179. پس از خدا پروا كنيد و فرمانم بريد. 180. من براى آن از شما پاداشى نمىخواهم، پاداش من تنها بر پروردگارى است كه جهانيان را پرورد. 181. پيمانه را تمام دهيد و كم مفروشيد. 182. و با ترازوى درست كشيد. 183. و اموال مردم را از ارزش نيندازيد؛ و در زمين فساد بر نينگزيد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 374