نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 393
60. آنچه شما را دادهاند بهره زندگانى دنيا و زيور آن است، و آنچه نزد خداست بهتر و پايدارتر است؛ آيا خرد نمىورزيد؟ 61. آيا كسى كه به وى وعده نيكو دادهايم و بدان مىرسد، مانند كسى است كه از بهره زندگانى دنيا بهرهورش ساختهايم، و او روز رستاخيز از كسانى است كه [در آتش] احضار مىگردند؟ 62. و روزى را [به يادآور] كه آوازشان دهد و فرمايد: آن همتايانى كه براى من پنداشتيد، كجا هستند؟ 63. كسانى كه حكم عذاب بر آنان واجب آمدهاست گويند: پروردگارا، اينان كسانىاند كه گمراهشان كرديم، و ما همچنان كه خود گمراه شديم گمراهشان كرديم، اينك در نزد تو بيزارى مىجوييم، اينان ما را نمىپرستيدند. 64. گفته شود: خدايانتان را خوانيد. آنگاه آنان را خوانند، ولى خواندنشان را پاسخى نمىآيد، و عذاب را بينند؛ و آرزو كنند كه اى كاش راه يافته مىبودند. 65. و روزى را [به ياد آور] كه خدا خواندشان و فرمايد: پيامبران را چه پاسخى داديد؟ 66. پس در آن روز خبرها بر آنان پوشيده مىماند، و از يكديگر نمىپرسند. 67. و امّا كسى كه توبه كند و گرود، و به كارى شايسته پردازد، اميد است كه از رستگاران باشد. 68. پروردگارت هرچه را بخواهد مىآفريند و برمىگزيند؛ اختيارى براى آنان نيست؛ خداوند پاك و فراتر است از آنچه همتاى وى دانند. 69. پروردگارت مىداند آنچه را كه در دلهايشان نهان و يا آشكار مىسازند. 70. اوست خدا، كه معبودى به جز او نيست. در زندگى نخستين و واپسين سپاس او راست، و فرمان او راست، و به سوى او بازگرانده مىشويد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 393