نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 392
51. ما برايشان اين گفتار را پى در پى فرستاديم، باشد كه پند پذيرند. 52. كسانى كه پيش از آن به آنان كتاب دادهايم، بدان مىگروند. 53. هرگاه [قرآن] بر آنان خوانده مىشود، گويند: بدان گرويدهايم؛ آن حق و از سوى پروردگار ماست؛ ما پيش از آن از كسانى بودهايم كه مسلمانند. 54. اينانند كه به پاس پايداريشان، پاداشى دو برابر دارند؛ بدى را با نيكى مىرانند؛ و از آنچه روزيشان كردهايم مىبخشند. 55. و چون گفتار بيهوده بشنوند از آن روى گردانده و گويند: كردارهاى ما ما را، و كردارهاى شما شما را؛ بدرودتان باد؛ همنشينى را نمىخواهيم با كسانى كه نادانند. 56. تو هر كه را دوست بدارى رهنمون نشوى، ليكن خداست كه هركه را بخواهد راه نمايد؛ او داناتر است به كسانى كه راه يافتهاند. 57. گفتند: اگر با تو هدايت را پيروى كنيم، از سرزمينمان ربوده [/ رانده] مىشويم؛ آيا آنان را در حرمى امن جاى ندادهايم كه فراوردههاى هرچيز را به سويشان آرند؟ اين روزىاى است از سوى ما؛ ولى بيشترشان نمىدانند. 58. بسا شهرها كه زندگانىِ خوش، سرمستشان كرده بود، نابودشان كرديم! و اكنون اين سراهاى آنهاست كه پس از آنان- مگر اندكى- مسكونى نگرديده، و ما خود وارث آن هستيم، بىترديد. 59. و پروردگارت تباهگر شهرها نبودهاست مگر پس از آنكه در كانون آنها پيامبرى برانگيخته، كه آيات ما را برايشان خواند؛ و ما هرگز تباهگر شهرها نمىباشيم مگر آنكه مردمشان ستمگر باشند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 392