نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 431
23. در پيشگاهِ او شفاعت سودى نمىبخشد، مگر براى كسى كه وى را رخصتى دهد. تا چون هراس از دلهايشان برطرف شود، گويند: پروردگارتان چه فرموده؟ گويند: حق را؛ و او بلند مرتبهاى است فرا رتبه. 24. بگو: كيست كه از آسمانها و زمين روزىتان بخشد؟ بگو: خدا؛ و در حقيقت يا ما يا شما بر هدايتيم يا به كژراهه آشكاريم فرو رفته. 25. بگو: نه شما از آنچه ما انجام دادهايم بازخواست مىشويد، و نه ما بازخواست مىشويم از آنچه از شما انجام پذيرفته. 26. بگو: پروردگار ما همه ما را گرد آورد، آنگاه بر اساس حق ما را جدا مىسازد، و او گشايشگرى است بسيار داننده. 27. بگو: همتايانى را كه به خدا نسبت مىدهيد به من بنمايانيد! هرگز، بلكه او خدايى است پيروزمند فرزانه. 28. تو را جز بشارتگر و بيمرسان براى همه مردم نفرستاديم، ولى بيشتر مردمند در نادانى فرو رفته. 29. گويند: اگر راست مىگوييد كى فرا رسد اين وعده؟ 30. بگو: ميعادِ شما روزى است كه ساعتى از آن نه واپس مانيد نه پيش افتاده. 31. و كافران گفتند: هرگز ما نه بدين قرآن مىگرويم و نه بدانچه پيش از آن بوده! و اگر ستمكاران را مىديدى آنگاه كه در پيشگاه پروردگارشان بازداشته مىشوند چگونه با يكديگر بگومگو دارند؛ مستضعفان به مستكبران گويند: اگر شما نبوديد ما از گروندگان بوديم، هر آينه.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 431