نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 432
32. مستكبران به مستضعفان گويند: پس از آنكه هدايت برايتان آمد آيا ما بوديم كه راه آن را بر شما بستيم؟ هرگز، بلكه گنهكارى از خودتان بوده. 33. مستضعفان به مستكبران گويند: اين گونه نيست، اين نيرنگهاى شبانه روزىِ شما بود كه ما را وادار مىكرديد كه به خداوند كفر بورزيم و همتايانى براى وى گيريم. و چون عذاب را بينند پشيمانىشان را آشكار مىسازند، و در گردنهاى كافران يوغها نهيم، آيا پاداش داده مىشوند جز بدانچه دستاوردشان بوده؟ 34. در هيچ شهرى بيمدهندهاى نفرستاديم مگر آنكه نازپروردگانشان گفتند: ما بدانچه شما مبعوث بدان شدهايد ناباوريم، به يكباره. 35. و گفتند: ما مال و منال و زاد و رودمان بيشتر است، و ما را عذاب نخواهند كرد [البته]. 36. بگو: پروردگارم روزى را براى هر كه بخواهد گشاده و يا تنگ گرداند؛ ولى بيشتر مردمند در نادانى فرومانده. 37. دارايى و فرزندانتان چيزى نيست كه شما را به ما نزديك گرداند، مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، كه آنان به خاطر كارهايشان دوچندان پاداش مىيابند، و در كاخهاى بهشتىاند آسوده. 38. كسانى كه بىحاصل در [انكار] آياتِ ما مىكوشند، اينانند در عذاب فراخوانده. 39. بگو: اين پروردگارِ من است كه روزى را براى هر يك از بندگانش كه بخواهد گشاده و يا بر وى تنگ گرداند؛ و هر چيزى را كه مىبخشيد او جايگزين مىسازد. و اوست بهترين روزىدهنده.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 432