نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 438
31. آنچه از كتاب بر تو وحى كردهايم خود حق و همخوانِ كتابهاى پيشين است؛ بىگمان به بندگانش آگاه و بيناست آفريدگار. 32. آنگاه اين كتاب را در ميان بندگانِ برگزيدهمان به ميراث نهاديم، از آنان گروهى به خود ستم كردند، و گروهى ميانهرو بودند، و گروهى در كارهاى نيك به فرمان خدا پيشى جويند؛ اين است آن فزون بخشىِ ارزشدار. 33. باغهاى جاويدان كه در آن آيند، با دستوارهها از طلا و مرواريد كه در آنجا بدان آراسته مىگردند، و جامههاشان در آنجاست ديبايى خوش نگار. 34. و مىگويند: سپاس خدا را كه اندوه را از ما زدود، پروردگارِ ما سپاس پذيرى است آمرزگار. 35. همان كه از بخشش ما را در اين سراىِ ماندگار جاى داد، كه در آن نه رنجى به ما مىرسد، نه ماندگى در رفتار. 36. كسانى كه كفر ورزيدند آتشِ دوزخ دارند؛ نه كارشان سپرى شود كه بميرند، و نه چيزى از عذابشان سبگ گردد؛ اين گونه كيفر مىدهيم كسانى را كه نمىباشند سپاسگزار. 37. در آنجا فرياد مىزنند: پروردگارا! ما را برون آور، تا كارى شايسته كنيم جز آنچه مىكرديم. آيا ما شما را به اندازهاى كه هر عبرت گيرندهاى بايد عبرت مىگرفت، عمر نداديم؟ و آيا شما را هشداردهنده نيامد؟ پس [عذاب را] بچشيد، كه ستمكاران را نيست يار و مددكار. 38. خداست كه داناى نهانِ آسمانها و زمين است، و او داناست بدان چه در سينههاست از اسرار.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 438