نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 455
27. ما آسمان و زمين و مابين آنها را بيهوده نيافريدهايم، اين پندار كسانى است كه كفر ورزيدند، پس واى از آتش دوزخ بر كسانى كه كفر ورزيدند. 28. آيا كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند را چون فسادگران در زمين مىگردانيم، يا پارسايان را چون كسانى مىشماريم كه تبهكارند؟ 29. اين كتابى مبارك است كه بر تو فرستاديم، تا در آياتش بينديشند، و تا خردمندان پند آموزند. 30. ما به داود سليمان را بخشيديم. چه نيكو بندهاى! او بسيار بازگشت كننده بود [سوى خداوند]. 31. هنگامى كه شامگاهان اسبانِ چابك را عرضه بر او كردند، 32. گفت: چنان شيفته اسبان شدم كه از يادِ پروردگارم به غفلت فرو ماندم، تا [خورشيد] از ديدگانش نهان گرديد. 33. آنگاه گفت: آنها را نزدِ من بازگردانيد. آنگاه دستى بر ساقها و گردنهايشان كشيد. 34. ما سليمان را آزموديم و بر تختش پيكرى افكنديم؛ و او باز به درگاه ما آمد. 35. گفت: پروردگارا! مرا بيامرز و به من حكومتى عطا فرما كه پس از من هيچ كس را نسزد، كه تو بسيار بخشندهاى، بىترديد. 36. آنگاه باد را رامش ساختيم، كه به فرمانش به آرامى روان مىشد هر كجا خواهد. 37. و ديوان را [رامش ساختيم] كه بنّا يا غوّاص بودند. 38. و ديگرانى را كه بسته به هم بودند پاى در پابند. 39. اين عطاى ماست، بىشمار؛ پس ببخش يا كه دست بربَنْد. 40. او را نزدِ ما منزلتى ويژه و سرانجامى است، ارزشمند. 41. و بنده ما ايّوب را به ياد آور، آنگاه كه پروردگارش را ندا در داد: كه شيطان به رنج و بلا مبتلايم كرد. 42. [گفتيم:] پايت را بر زمين بكوب! اينك اين شستن گاهى است سرد و گوارا كه مىتوانند از آن نوشند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 455