نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 481
39. و از نشانههاى او اين است كه زمين را فسرده بينى، و چون باران را بر آن ريزيم بجنبد و بردمد؛ بىگمان همان كسى كه زندهاش كند، مردگان را زنده مىكند؛ و اوست بر هرچيزى توانا. 40. بىگمان كسانى كه در آيات ما كژى افكنند، بر ما پوشيده نمىماند؛ آيا كسى كه در آتش افكنده مىشود بهتر است يا كسى كه روز رستاخيز آسوده آيد؟ هرچه خواهيد كنيد، كه او بيناست بدانچه كنيد. 41. كسانى كه به اين قرآن- چون بديشان رسيد- كفر ورزيدند [كيفر خود را بينند؛] و به يقين آن كتابى است ارجمند. 42. نه از پيشِ رو و نه از پشتِ سرش باطل بدان راه نمىيابد؛ فرو فرستادهاى است از سوى فرزانهاى ستايشمند. 43. تو را نگويند مگر آنچه درباره پيامبرانِ پيش از تو مىگفتند؛ همانا پروردگارِ تو داراى آمرزش و داراى كيفرى است پردرد. 44. اگر آن را قرآنى ناشيوا قرار مىداديم، بىگمان مىگفتند: چرا آياتش شيوا نيامده است؟! كتابى ناشيوا و [مخاطب آن] عرب زبان [و شيوا]؟! بگو: آن براى مؤمنان رهنمود و درمان است؛ و ناباوران در گوشهايشان سنگينى است، و آن برايشان كورى است؛ و گويى آنان را از مكانى دوردست فرامىخوانند! 45. به يقين ما به موسى كتاب [آسمانى] داديم؛ پس در آن اختلاف واقع شد؛ و اگر فرمانى از سوى پروردگارت صادر نگشتهبود، در ميانشان داورى شده بود؛ و اينك آنان درباره آن سخت دچار ترديدند. 46. هركه كارى نيك كند، به سودِ اوست، و هركه بدى كند به زيان اوست. و پروردگارت بر بندگان، ستم روا نمىدارد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 481