نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 482
47. دانشِ رستاخيز تنها به او بازمىگردد، هيچ ميوهاى از غلافش برون نمىآيد و هيچ مادينهاى بار نمىگيرد و بار نمىنهد مگر به دانش او؛ و روزى كه آنان را ندا دهد كه: همتايان من كجا هستند؟ گويند: ما اعلام مىكنيم كه هيچ گواهى در ميان ما نمىباشد. 48. آنچه در گذشته به پرستش مىخواندند از ديدشان ناپديد مىگردد؛ و درمىيابند كه گريزگاهى نمىيابند. 49. انسان هرگز از درخواست نيكى خسته نمىشود، ولى چون آسيبى به وى رسد، دلسرد و نااميد مىگردد. 50. هرگاه پس از رنجى كه به وى رسيده، از سوى خويش مهرىاش چشانيم، گويد: من سزاوار آنم و گمان نمىبرم كه رستاخيز بپاگردد، و اگر هم به سوى پروردگارم باز برده شوم، بىگمان پاداش خوبى نزد او دارم. البته ما كافران را از نتيجه كردارشان باخبر مىسازيم و به آنان مىچشانيم كيفرى پردرد. 51. آدمى را اگر نعمتى دهيم [از سرِ ناسپاسى] روى بگرداند، و همه چيز را براى خود خواهد، و چون آسيبى بدو رسد فراوان دست به دعا بردارد. 52. بگو: بينديشيد، اگر [قرآن] از سوى خدا باشد، آنگاه شما به انكارش بپردازيد، چه كسى گمراهتر است از آنكه در ستيزى دراز گرفتار آيد؟! 53. به زودى آيات خود را در كرانهها و در درونشان به آنان مىنمايانيم، تا برايشان آشكار شود كه آن حق است. آيا اين كافى نيست كه پروردگارت بر همه چيز گواه مىباشد؟ 54. آرى، آنان از ديدار پروردگارشان در گمانند؛ هشدار كه او همه چيز را زير نظر دارد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 482