25. به كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، نويد ده كه باغهايى دارند كه از فرودست آن جويباران جارى است؛ هرگاه با ميوههايى از آن روزى يابند، گويند؛ اين همان است كه از پيش روزى ما بوده و همانندش را آرندشان؛ و در آنجا همسرانى پاكيزه دارند؛ و در آنجا جاودانه مىمانند. 26. خدا پروا ندارد كه به پشهاى- يا فراتر از آن- مثل زَنَد؛ پس كسانى كه گرويدهاند مىدانند كه آن گفتار درستى است از پروردگارشان، ولى كافران گويند: خدا را از اين مَثَل چه منظور است؟ بسيارى را بدان گمراه و بسيارى را بدان راه نمايد؛ و جز تبهكاران را بدان گمراه نمىسازد. 27. همانان كه پيمان خدا را پس از بستنش مىشكنند؛ و آنچه را خدا به پيوستنش فرمان داده مىگسلند؛ و در زمين تباهى مىورزند؛ اينانند كه زيانكارند. 28. چگونه به خدا كفر مىورزيد؟ با آنكه مرده بوديد و او شما را زنده گردانيد؛ آنگاه شما را مىميراند، آنگاه زنده مىسازد؛ آنگاه به سويش باز گردانده مىشويد. 29. اوست كه آنچه را در زمين است براى شما آفريد، آنگاه به [آفرينشِ] آسمان پرداخت، و هفت آسمان برافراشت؛ و او به هر چيزى داناست بىترديد.