نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 503
6. و چون مردم را به رستخيز آرند، دشمنانِ آنانند؛ و عبادتشان را انكار مىكنند. 7. و چون آيههاى روشنگرِ ما را بر آنان خوانند، كافران درباره حقى كه برايشان آمده، گويند: اين جادويى آشكار مىباشد. 8. يا گويند: آن را خود ساخته است. بگو: اگر آن را خود ساخته باشم، در برابر خدا كارى عليه من نتوانيد. او آگاهتر است بدانچه وارد آن مىگرديد. براى گواهى ميان من و شما خدا كافى است، و او آمرزگارى است مهربان. 9. بگو: من از ميان پيامبران نوپديد نمىباشم، و نمىدانم كه با من و شما چه خواهد شد؛ جز آنچه را به من وحى مىشود پيروى نمىكنم؛ و جز هشداردهندهاى نمايان نمىباشم. 10. بگو: بينديشيد، اگر اين [قرآن] از سوى خدا باشد، آنگاه بدان كفر بورزيد، و گواهى از بنىاسرائيل بر همانندى آن گواهى دهد، و خود ايمان بياورد و شما كفر بورزيد، [آيا ستمگر نمىباشيد؟] بىگمان خدا مردمِ ستمگر را هدايت نخواهد كرد. 11. كسانى كه كفر ورزيدند به مؤمنان گويند: اگر خيرى بود آنان بر ما پيشى نمىجستند، و چون بدان رهيافته نگرديدند، زودا كه بگويند: اين خود ساختهاى است كه پيشينيان سر هم كردند. 12. و پيش از آن كتابِ موسى رهنما و رحمت بود، و اين كتابى است عربى [شيوا]، كه تصديقگر [كتابهاى پيشين] است، تا ستمگران را بيم دهد و نكوكاران را بشارتى باشد. 13. كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست، آنگاه پايدارى كردند، نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهگين گردند. 14. اينان اهل بهشتند، جاودانه در آن مانند، به پاداشِ كارهايى كه مىكردند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 503