نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 504
15. ما انسان را به نيكى با پدر و مادرش سفارش كرديم. مادرش با دشوارى باردارش شد و با دشوارى به دنيا آوردش؛ و باردارى و از شير گرفتنش سىماه است؛ تا آنگاه كه كمال يافته و به چهل سالگى رسد، گويد: پروردگارا! موفّقم بدار تا نعمتى را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشتهاى سپاس بگذارم، و كارهاى شايستهاى كه مورد پسند توست به جاى آرم، و فرزندانم را از شايستگان گردان، كه من به درگاهت بازگشتهام و از كسانى مىباشم كه مسلمانند. 16. اينانند كه نيكوترين كارهاشان را از آنان مىپذيريم، و در كنار ديگر بهشتيان از گناهشان درمىگذريم، اين وعده راستى است كه نويد بدان داده مىشدند. 17. و كسى كه به پدر و مادرش مىگفت: اف بر شما! آيا به من وعده مىدهيد كه زنده خواهم شد با آنكه پيش از من نسلهايى سپرى گشتند! و آن دو به درگاه خداوند استغاثه مىكردند، [و مىگفتند:] واى بر تو، ايمان بياور كه وعده خدا حق است. و او مىگفت: اين چيزى نيست جز همان افسانههايى كه پيشينيان گفتند. 18. اينانند كه همراه با اقوامى از جن و انس كه پيش از آنان بودند، فرمانِ عذاب درباره آنان تحقق يافت؛ بىگمان آنان زيانزدگان بودند. 19. هريك را بدانچه كردهاند درجاتى است، و تا خدا [پاداش] كارهايشان را به تمامى بپردازد؛ و مورد ستم قرار نمىگيرند. 20. روزى كه كافران را بر آتش عرضه مىدارند، [و مىگويند:] شما در زندگانى دنيا نعمتهايتان را به پايان برديد، و از آن بهرهور شديد؛ پس امروز به خاطر آنكه در روى زمين به ناروا گردن افراشتيد، و به خاطر كارهاى ناپسندى كه مىكرديد، كيفر خواركنندهاى داريد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 504