ترجمه قرآن - صلواتى، محمود - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 529

7. با ديدگانى فرو افتاده از گورها برون آيند، گويى ملخانى‌اند جدا زيكديگر.
8. به سوىِ آن دعوتگر شتابانند. و كافران گويند: اين روزى است سخت دردآور.
9. پيش از آنان قوم نوح نيز انكار ورزيده و بنده ما را دروغين خواندند و گفتند: ديوانه است، و رانده شده از محضر.
10. و او پروردگارش را به دعا برخواند: كه [بار خدايا!] من درمانده‌ام؛ ياريت را فرو گستر.
11. آنگاه درهاى آسمان را گشوديم، با آبى ريزان در پى يكديگر.
12. و از زمين چشمه‌ها جوشانديم تا آب برآمد، براى كارى كه گشته‌بود مقدّر.
13. و او را بر مركبى نشانديم، تخته‌ها و ميخ‌ها بر پيكر.
14. و آن [كشتى‌] زير نظر ما مى‌رفت. اين پاداشِ كسى است كه بدو بودند ناباور.
15. و ما آن را مايه عبرتى نهاديم؛ پندآموزى نيست مگر؟
16. پس چگونه بود كيفر من و هشدارهاى بيم آور؟
17. ما قرآن را براى پندآموزى آماده ساختيم، پندآموزى نيست مگر؟
18. عاديان نيز دروغين خواندند؛ پس چگونه بود عذاب من و هشدارهاى بيم‌آور؟
19. بر آنان در روزى شوم، تندبادى سرد فرستاديم، پياپى و يكسر،
20. مردمان را ز جا مى‌كند؛ گويى خرما بنانى بودند نگون شده از سر.
21. پس چگونه بود كيفر من و هشدارهاى بيم آور؟
22. ما قرآن را براى پند آموزى آماده ساختيم؛ پندآموزى نيست مگر؟
23. قوم ثمود ناباور شدند به پيامبران بيم آور.
24. گفتند: آيا تنها بشرى از خودمان را پيروى كنيم؟ كه در اين صورت مى‌باشيم در گمراهى و سردرگمى يكسر.
25. آيا از ميانِ ما تنها كتاب بر او فرود آمده‌است؟ بلكه او دروغزنى است خودسر.
26. و همين فردا بدانند كه كيست دروغزنِ خودسر.
27. ما براى آزمونشان آن ماده شتر را فرستاديم؛ پس چشم بدارشان و شكيبايى پيش آور.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 529

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست