نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 577
48. پس اكنون ميانجىگرى هيچ ميانجى سودشان نمىبخشد. 49. هان، آنان را چه مىشود كه از اين اندرز گريزانند؟ 50. گويى گورخرانند رميده، 51. كه رميدهاند از شيرى درنده. 52. بلكه هريك از آنان انتظار دارد كه به وى داده شود نامههايى گشوده شده! 53. هرگز! بلكه آنان نمىباشند از آخرت بيم گيرنده. 54. زنهار، كه اين [قرآن] است يكى پندنامه. 55. تا هركه خواهد گيرد از آن بهره. 56. و پند نمىگيرند مگر خدا خواهد؛ كه اوست سزيده پروا و اوست بخشنده. سوره قيامت اين سوره در مكّه فرود آمده و 40 آيه است. 1. سوگند به آن روز برپا شونده، 2. و سوگند به روانِ سرزنش كننده، 3. آيا آدمى پندارد كه گرد نمىآوريم استخوانهايش را [كه پوسيده]؟ 4. آرى، ما تواناييم كه سامان دهيم انگشتانش را [آنگونه كه بوده]. 5. بلكه آدمى خواهد به گناه پردازد در مهلتى كه براى وى مانده. 6. مىپرسد: روز رستاخيز در چه زمانى است فرارسنده؟ 7. [بگو:] آنگاه كه ديده شود خيره، 8. و ماه شود تيره، 9. و مهر و ماه به هم شود آميخته، 10. آدمى گويد: در چنين روزى گريزگاه كجا مانده؟ 11. هرگز، پناهگاهى نيست به جا مانده، 12. نزدِ پروردگارِ توست جايگاهِ همه. 13. در آن روز آدمى را آگاه مىكنند بدانچه پيش فرستاده يا واپس نهاده. 14. بلكه آدمى به حال خود بيناست همواره، 15. هرچند بيندازد بر آن پرده. 16. زبانت را در خواندن آن [/ قرآن] به شتاب تكان مده. 17. چرا كه گردآورى و خواندنش بر ماست البته. 18. پس، چون بخوانيمش، پيروى كن از آنچه خوانده شده 19. آنگاه بر ماست شرحِ آنچه گفته شده.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 577