نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 584
16. آنگاه كه پروردگارش در وادى مقدس «طُوى» آواز داد او را: 17. برو به سوى فرعون كه سرنهاده به طغيانها. 18. بگو: آيا مىخواهى كه برگزينى پاكى را؟ 19. راهنمايمت به سوى پروردگارت تا شوى باپروا؟ 20. آنگاه بدو نمود آن بزرگ معجزه را. 21. و او دروغين خواند و سر نهاد به طغيانها. 22. آنگاه پشت كرد و شتاب بخشيد [كارش را]. 23. آنگاه بسيج كرد و بانگ برآورد [به ادّعا]. 24. آنگاه گفت: منم والاترين پروردگار شما! 25. پس خدا گرفتارش ساخت به عذابِ آخرت و دنيا. 26. بىگمان در اين داستان عبرتى است براى هر كه بگيرد پروا. 27. آيا در آفرينش شما استوارتريد، يا آسمان كه بنايش نهاد خدا؟ 28. سقفش را برافراشت و سامان داد آن را، 29. شبش را تيره كرد و نمايان ساخت روزش را، 30. و پس از آن گسترانيد زمين را، 31. و از آن برون آورد آب و مرغزارش را، 32. و لنگرش گرداند كوهها را، 33. تا بهرهاى باشد براى شما و دامهاىِ شما. 34. پس هنگامى كه آن هنگامه سهمگين رسد فرا، 35. روزى كه آدمى به ياد آرد آنچه كرده را. 36. و دوزخ، براى هر كه ببيند شود پيدا. 37. امّا آنكه بتافت سر را، 38. و برگزيد زندگانى دنيا را، 39. بىگمان دوزخ است او را جا. 40. امّا آنكه از مقامِ پروردگارش ترسيد، و نفس را بازداشت از هوى، 41. بىگمان بهشت است او را جا. 42. تو را مىپرسند از رستاخيز كه: كى مىرسد فرا؟ 43. گفتگو درباره آنچه سود تو را؟ 44. به سوى پروردگارِ توست پايانها. 45. تو بيمناكش را بيم دهندهاى تنها. 46. روزى كه ببينندش، گويى مگر شبى يا پگاهى درنگ نكردهاند [در دنيا]. سوره عبس (چهره درهم كشيد) اين سوره در مكّه فرود آمده و 42 آيه است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 584