نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 97
114. در بسيارى از رازگويىهايشان سودى نيست، مگر كسى كه به صدقه، يا كار پسنديده، يا اصلاحى ميان مردم فرا خواند و هر كس براى خشنودى خدا اين چنين كند، به زودى وى را پاداشى بزرگ مىكنيم عطا. 115. و هر كس، پس از آنكه راهِ هدايت برايش آشكارا شد، با پيامبر مخالفت ورزد؛ و راهى جز راهِ مؤمنان پويد؛ او را به مرادش واگذاريم و به دوزخش رانيم؛ و فرجامى است نفرتزا. 116. خداوند، شرك به خود را نمىآمرزد، و فروتر از آن را براى هر كه بخواهد مىآمرزد، و كسى كه همتايى براى خدا گيرد، بىگمان پيموده كژراهه درازى را. 117. آنان جز ماده بتان را نمىخوانند، و نمىخوانند مگر شيطانِ سركش را. 118. نفرين خدا بر او باد كه مىگفت: بىگمان، برخواهم گرفت از بندگانت سهمى معين را. 119. و گمراهشان مىسازم، و با آرزوهاى دراز سرگرمشان مىكنم، و فرمانشان مىدهم تا گوشهاى چارپايان را بشكافند، و فرمانشان مىدهم تا آفرينش خدا را دگرگون كنند. و هر كس به جاى خدا، شيطان را سرور خود گيرد، بىگمان زيان كرده، زيانى آشكارا. 120. [آرى،] شيطان آنان را وعده مىدهد، و با آرزوها سرگرمشان مىسازد، و آنان را وعده نمىدهد مگر به بزرگ نماييها. 121. آنان جايگاهشان دوزخ است، و از آن نمىيابند گريزگاهى را.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 97