نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 96
106. و آمرزش از خدا بخواه، كه آمرزگارى است مهربان خدا. 107. و از خيانتگرانِ به خويشتن دفاع مكن. كه خدا دوست نمىدارد خيانتگرانِ گنه پيشه را. 108. [كارهاى ناپسندشان را] از مردم نهان مىدارند، امّا از خدا نهان نمىدارند؛ و آنگاه كه در جلسات شبانه سخنان ناروا مىگفتند، خدا در كنار آنان بود؛ و خدا همواره احاطه دارد بدانچه انجام مىدهند آنها. 109. آرى، شما در زندگانى اين دنيا از آنان دفاع مىكرديد، امّا در روز رستاخيز چه كسى در پيشگاه خدا از آنان دفاع خواهد كرد؟ و چه كسى بپا خواهد خاست به وكالتِ آنها؟ 110. هر كه بدى كند، يا به خويشتن ستم ورزد؛ آنگاه آمرزش از خدا خواهد، خدا را مىيابد آمرزگارى مهر افزا. 111. هر كه گناهى كند، در حقيقت كارى به زيان خود كرده، و خدا فرزانهاى است دانا. 112. هر كه خطا يا گناهى كند، آنگاه بىگناهى را متهم سازد، بىگمان بر دوش كشيده بارِ اتهام و گناهِ آشكارى را. 113. اگر بخشش و بخشايش خداوند بر تو نمىبود، گروهى از آنان مىخواستند تو را گمراه كنند، امّا جز خود را گمراه نمىسازند، و به تو هيچ زيانى نمىزنند. و خدا كتاب و حكمت را بر تو فرود آورد، و آنچه را نمىدانستى به تو آموخت، و بخشش خداست بر تو بس والا.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 96