53- سورة النجم به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به اختر [قرآن] چون فرود مىآيد، (1) [كه] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده؛ (2) و از سر هوس سخن نمىگويد. (3) اين سخن بجز وحيى كه وحى مىشود نيست. (4) آن را [فرشته] شديد القوى به او فرا آموخت، (5) [سروش] نيرومندى كه [مسلّط] درايستاد. (6) در حالى كه او در افق اعلى بود؛ (7) سپس نزديك آمد و نزديكتر شد، (8) تا [فاصلهاش] به قدرِ [طول] دو [انتهاى] كمان يا نزديكتر شد؛ (9) آن گاه به بندهاش آنچه را بايد وحى كند، وحى فرمود. (10) آنچه را دل ديد انكار [ش] نكرد. (11) آيا در آنچه ديده است با او جدال مىكنيد؟ (12) و قطعاً بار ديگرى هم او را ديده است، (13) نزديك سدرة المنتهى؛ (14) در همان جا كه جنّة المأوى است. (15) آن گاه كه درخت سدر را آنچه پوشيده بود، پوشيده بود. (16) ديده [اش] منحرف نگشت و [از حدّ] درنگذشت. (17) به راستى كه [برخى] از آيات بزرگِ پروردگار خود را بديد. (18) به من خبر دهيد از لات و عزّى، (19) و منات آن سوّمينِ ديگر، (20) آيا [به خيالتان] براى شما پسر است و براى او دختر؟ (21) در اين صورت، اين تقسيمِ نادرستى است. (22) [اين بتان] جز نامهايى بيش نيستند كه شما و پدرانتان نامگذارى كردهايد [و] خدا بر [حقّانيت] آنها هيچ دليلى نفرستاده است. [آنان] جز گمان و آنچه را كه دلخواهشان است پيروى نمىكنند، با آنكه قطعاً از جانب پروردگارشان هدايت برايشان آمده است. (23) مگر انسان آنچه را آرزو كند دارد؟ (24) آن سرا و اين سرا از آن خداست. (25) و بسا فرشتگانى كه در آسمانهايند [و] شفاعتشان به كارى نيايد، مگر پس از آنكه خدا به هر كه خواهد و خشنود باشد اذن دهد. (26)