و هم اوست كه دو نوع مىآفريند: نر و ماده، (45) از نطفهاى چون فرو ريخته شود. (46) و هم پديدآوردنِ [عالَمِ] ديگر بر [عهده] اوست. (47) و هم اوست كه [شما را] بىنياز كرد و سرمايه بخشيد. (48) و هم اوست پروردگار ستاره «شِعرى». (49) و هم اوست كه عاديان قديم را هلاك كرد. (50) و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت. (51) و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را، زيرا كه آنان ستمگرتر و سركشتر بودند. (52) و شهرها [ى سَدُوم و عاموره] را فروافكند. (53) پوشاند بر آن [دو شهر، از باران گوگردى] آنچه را پوشاند. (54) پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روا مىدارى؟ (55) اين [پيامبر نيز] بيمدهندهاى از [جمله] بيمدهندگان نخستين است. (56) [وه چه] نزديك گشت قيامت. (57) جز خدا كسى آشكاركننده آن نيست. (58) آيا از اين سخن عجب داريد؟ (59) و مىخنديد و نمىگرييد؟ (60) و شما در غفلتيد. (61) پس خدا را سجده كنيد و بپرستيد. (62) 54- سورة القمر به نام خداوند رحمتگر مهربان نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه. (1) و هر گاه نشانهاى ببينند روى بگردانند و گويند: «سحرى دايم است.» (2) و به تكذيب دست زدند و هوسهاى خويش را دنبال كردند، و [لى] هر كارى را [آخر] قرارى است. (3) و قطعاً از اخبار، آنچه در آن مايه انزجار [از كفر] است به ايشان رسيد. (4) حكمت بالغه [حقّ اين بود]، ولى هشدارها سود نكرد. (5) پس، از آنان روى برتاب. روزى كه داعىِ [حق] به سوى امرى دهشتناك دعوت مىكند، (6)