72- سورة الجن به نام خداوند رحمتگر مهربان بگو: «به من وحى شده است كه تنى چند از جنّيان گوش فرا داشتند و گفتند: راستى ما قرآنى شگفتآور شنيديم. (1) [كه] به راه راست هدايت مىكند. پس به آن ايمان آورديم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نخواهيم داد. (2) و اينكه او، پروردگار والاى ما، همسر و فرزندى اختيار نكرده است. (3) و [شگفت] آنكه كمخِرَد ما، در باره خدا سخنانى ياوه مىسرايد. (4) و ما پنداشته بوديم كه انس و جنّ هرگز به خدا دروغ نمىبندند. (5) و مردانى از آدميان به مردانى از جنّ پناه مىبردند و بر سركشى آنها مىافزودند. (6) و آنها [نيز] آن گونه كه [شما] پنداشتهايد، گمان بردند كه خدا هرگز كسى را زنده نخواهد گردانيد. (7) و ما بر آسمان دست يافتيم و آن را پر از نگهبانان توانا و تيرهاى شهاب يافتيم. (8) و در [آسمان] براى شنيدن، به كمين مىنشستيم، [امّا] اكنون هر كه بخواهد به گوش باشد، تير شهابى در كمين خود مىيابد. (9) و ما [درست] نمىدانيم كه آيا براى كسانى كه در زمينند بدى خواسته شده يا پروردگارشان بر ايشان هدايت خواسته است؟ (10) و از ميان ما برخى درستكارند و برخى غير آن، و ما فرقههايى گوناگونيم. (11) و ما مىدانيم كه هرگز نمىتوانيم در زمين خداى را به ستوه آوريم، و هرگز او را با گريز [خود] درمانده نتوانيم كرد (12) و ما چون هدايت را شنيديم بدان گرويديم؛ پس كسى كه به پروردگار خود ايمان آورَد، از كمى [پاداش] و سختى بيم ندارد. (13)