95- سورة التين به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به [كوه] تين و زيتون، (1) و طور سينا، (2) و اين شهر امن [و امان]، (3) [كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم. (4) سپس او را به پستترين [مراتب] پستى بازگردانيديم؛ (5) مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، كه پاداشى بىمنّت خواهند داشت. (6) پس چه چيز، تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامىدارد؟ (7) آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟ (8) 96- سورة العلق به نام خداوند رحمتگر مهربان بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. (1) انسان را از عَلَق آفريد. (2) بخوان، و پروردگار تو كريمترين [كريمان] است. (3) همان كس كه به وسيله قلم آموخت. (4) آنچه را كه انسان نمىدانست [بتدريج به او] آموخت. (5) حقّاً كه انسان سركشى مىكند، (6) همين كه خود را بىنياز پندارد. (7) در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست. (8) آيا ديدى آن كس را كه باز مىداشت، (9) بندهاى را آن گاه كه نماز مىگزارد؟ (10) چه پندارى اگر او بر هدايت باشد، (11) يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست]؟ (12) [و باز] آيا چه پندارى [كه] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگردانَد [چه كيفرى در پيش دارد]؟ (13) مگر ندانسته كه خدا مىبيند؟ (14) زنهار، اگر باز نايستد، موى پيشانى [او] را سخت بگيريم؛ (15) [همان] موىِ پيشانى دروغزن گناهپيشه را. (16) [بگو] تا گروه خود را بخواند. (17) بزودى آتشبانان را فرا خوانيم. (18) زنهار! فرمانش مَبَر، و سجده كن، و خود را [به خدا] نزديك گردان. (19)