97- سورة القدر به نام خداوند رحمتگر مهربان ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم. (1) و از شب قدر، چه آگاهت كرد. (2) شبِ قدر از هزار ماه ارجمندتر است. (3) در آن [شب] فرشتگان، با روح، به فرمان پروردگارشان، براى هر كارى [كه مقرّر شده است] فرود آيند؛ (4) [آن شب] تا دَمِ صُبح، صلح و سلام است. (5) 98- سورة البينة به نام خداوند رحمتگر مهربان كافرانِ اهل كتاب و مشركان، دستبردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد: (1) فرستادهاى از جانب خدا كه [بر آنان] صحيفههايى پاك را تلاوت كند، (2) كه در آنها نوشتههاى استوار است. (3) و اهل كتاب دستخوشِ پراكندگى نشدند، مگر پس از آنكه برهان آشكار براى آنان آمد. (4) و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند، و در حالى كه به توحيد گراييدهاند، دين [خود] را براى او خالص گردانند، و نماز برپا دارند و زكات بدهند؛ و دين [ثابت و] پايدار همين است. (5) كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيدهاند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند، [و] در آن همواره مىمانند؛ اينانند كه بدترين آفريدگانند. (6) در حقيقت كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، آنانند كه بهترين آفريدگانند. (7)