نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 125
و هر وقت به آنان گفته شود: بسوى آنچه خدا نازل كرده است و بسوى پيامبر بيائيد، مىگويند آنچه را كه از نياكان خود دريافتيم، ما را بس است. آيا آئين نياكان آنها دور از عقل و هدايت نبود؟ (104) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، مراقب و مواظب اعمال خودتان باشيد. هنگامى كه شما هدايت يافتيد، گمراهى كسانى كه گمراه شدهاند، به شما ضرر و زيانى نرساند. بازگشت همه شما بسوى خداست و خدا شما را از آنچه انجام مىداديد آگاه خواهد ساخت. (105) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسيد، (وصيت كنيد) هنگام وصيت بايد دو نفر شاهد عادل از بين كسان خود براى شهادت انتخاب كنيد و اگر در مسافرت بوديد و مصيبت مرگ شما را دريافت، دو نفر از غير خودتان گواه بگيريد و اگر شما وراث (بهنگام اداى شهادت در صحت گواهى آنان) شك و ترديد داشتيد، آنها را بعد از نماز نگهداريد تا بنام خدا سوگند ياد كنند كه ما حاضر نيستيم حق كسى را در برابر چيزى بفروشيم اگر چه در مورد خويشان خود ما باشد و شهادت خدا را انكار نميكنيم و گر نه از گناهكاران خواهيم بود. (106) اگر متوجه شديد كه آن دو نفر شاهد مرتكب گناهى شدند (و حقايق را ناديده گرفتند) دو نفر از كسان و نزديكان (وارث) بجاى آن دو نفر گواه (مقصر) قرار گيرند. (گواهان ثانوى) بنام خدا سوگند ياد كنند كه گواهى ما از گواهى آن دو نفر بحقيقت نزديكتر است و ما مرتكب تجاوزى نشدهايم و گر نه از ستمگران خواهيم بود. (107) اين كار سبب ميشود كه بحق گواهى دهند و يا بترسند از اينكه سوگندهايى جاى سوگندهاى آنان را بگيرد (و دروغشان آشكار شود) از خدا بترسيد و گوش فرا دهيد و خدا هرگز مردم مفسد را هدايت نمىكند. (108)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 125