نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 130
بگو، چه چيز بالاتر از گواهى است؟ بگو، خدا ميان من و شما گواه است و (بهترين دليل آن اينست كه) اين قرآن را به من وحى كرده تا شما و تمام كسانى را كه (احكام) اين قرآن به (گوش) آنان ميرسد (از مخالفت احكام خدا) بترسانم. آيا واقعا شما گواهى مىدهيد كه معبودان ديگرى با خداست؟ بگو، من هرگز چنين گواهى نمىدهم. بگو، او تنها خداى يكتاست و من از آنچه شريك او ميسازيد مبرّا و دورم. (19) كسانى كه بآنها كتاب آسمانى دادهايم، پيامبر اسلام را بخوبى مىشناسند، بدانسان كه فرزندان خود را ميشناسند. تنها كسانى كه بخود ضرر زدند، ايمان نميآورند. (20) ستمكارتر از آن كس كيست كه بر خدا نسبت دروغ بدهد؟ يا آيات او را مورد تكذيب قرار دهد؟ مسلما خدا، ستمكاران را رستگار نخواهد ساخت. (21) روزى كه همه آنان را محشور ميكنيم، آن گاه بمشركان مىگوييم: معبودانتان را كه آنها را شريك خدا مىپنداشتيد، كجا هستند؟ (22) پاسخ و عذر آنها جز اين نيست كه ميگويند: بخدايى كه پروردگار ما است سوگند ياد ميكنيم كه ما هرگز مشرك نبوديم. (23) ببين چگونه بخودشان نيز دروغ ميگويند، و آنچه را كه افترا مىبستند از دست ميدهند. (24) گروهى از آنان بسخنان تو گوش مىدهند ولى پرده و قشرى بر دلهاى آنان نهادهايم تا آن را نفهمند (زيرا كه نمىخواهند ايمان بياورند) و در گوش آنها سنگينى قرار داديم (تا حقايق را نشنوند) و اگر تمام آيات و دلايل حق را ببينند، باز ايمان نخواهند آورد، تا آنجا كه وقتى پيش تو ميآيند با تو بمجادله و مناقشه مىپردازند و آنها كه بكفر روى آوردند، ميگويند: اينها همه افسانههاى پيشينيان است. (25) آنها ديگران را نيز از راه خدا باز مىدارند و خود از آن دورى ميجويند. آنها فقط خودشان را بمهلكه مىاندازند، ولى شعور ندارند (تا بفهمند) (26) و اگر آنها را به هنگامى كه در برابر آتش ايستادهاند، ببينى كه ميگويند: اى كاش (بار ديگر به دنيا) بر مىگشتيم و آيات پروردگارمان را مورد تكذيب قرار نمىداديم و از مؤمنان ميشديم (بحال آنان تأسف خواهى خورد). (27)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 130