نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 176
در حقيقت كمك و پشتيبان من خدايى است كه اين كتاب را به من نازل كرد و او نيكوكاران را همواره يارى ميكند. (196) و كسانى را كه غير از او ميخوانيد، هرگز نمىتوانند شما را يارى كنند و نه خودشان را يارى دهند. (197) و اگر از آنها هدايت و راهنمايى بخواهيد، نميشنوند و آنها را مىبينى كه (با چشمهاى مصنوعى) به تو مىنگرند در حالى كه نمىبينند. (198) (يا پيامبر) عفو و گذشت در پيش گير (و با آنها مدارا كن) و مردم را به اعمال نيك امر و توصيه كن و از نادانان روى بگردان (و با آنها ستيزه و درشتى مكن). (199) هر گاه وسوسهاى (و خطرى) از شيطان به تو رسيد، به خدا پناه ببر كه او شنواى داناست. (200) تقوى پيشگان و پارسايان هنگامى كه گرفتار وسوسه شيطان ميشوند، خدا را بيشتر ياد ميكنند. (در پرتو ذكر خدا) بينا و آگاه ميشوند (و تسكين مىيابند). (201) (بىپروايان و ناپرهيزكاران را) برادرانشان (شياطين) پيوسته در گمراهى و ضلالت پيش مىبرند و هيچگاه باز نمىايستند. (202) و هنگامى كه (در نزول وحى تأخير رخ دهد و) آيهاى براى آنها نياورى، ميگويند: چرا آن را از خودت نيمسازى؟ به آنها بگو، من تنها از آنچه پروردگارم بمن وحى ميكند، پيروى مىكنم. اين قرآن از جانب پروردگارتان وسيله بينايى و روشنى چشم و سبب هدايت و ارشاد و رحمتى است، براى جماعتى كه ايمان مىآورند. (203) و هنگامى كه قرآن قرائت مىشود، گوش فرا دهيد و كاملا ساكت باشيد، تا مورد لطف و رحمت خدا قرار گيريد. (204) (يا پيامبر) پروردگارت را در دل خود با تضرع و خوف قلبى آهسته و آرام، سحرگاهان و شامگاهان ياد كن و هرگز از غافلان و بىخبران (از ياد خدا) مباش. (205) كسانى نزد پروردگار تو عزيز و گرامى هستند كه هرگز از عبادت و پرستش او غرور و تكبر نمىورزند و او را بسيار تسبيح مىگويند و برايش سجده مىكنند. (206)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 176