هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل ديوار خانه (كعبه) را بالا مىبردند (گفتند) پروردگارا (اين خدمت را) از ما بپذير، زيرا تو شنواى دانايى. (127) پروردگارا، ما را مطيع اوامر خود قرار بده و از نسل ما امتى مسلمان كه مطيع اوامر تو باشند بوجود آورد و آداب عبادت خود را (اعمال حج را) بر ما نشان بده و توبه ما را بپذير كه تو حقيقتا توبه پذير و مهربانى. (128) پروردگارا، از ميان آنان پيامبرى براى مردم بفرست تا آيات تو را بر آنان بخواند و به آنان كتاب و حكمت بياموزد و آنها را (از گناه) پاك سازد. در حقيقت تو تواناى با حكمتى. (129) جز افراد سفيه و نادان چه كسى از آئين ابراهيم روى بر مىتابد؟ در صورتى كه ما او را در اين جهان انتخاب كرديم و او در آخرت از صالحان است. (130) هنگامى كه پروردگارش به او گفت: مسلمان شو، گفت: من مطيع و تسليم محض پروردگار جهانيان هستم. (131) ابراهيم و يعقوب فرزندانشان را به اين آئين وصيت كردند (و گفتند) اى فرزندان من، در حقيقت خدا اين آئين پاك را براى شما انتخاب كرد. از اين جهان نرويد، مگر اينكه مسلمان باشيد. (132) هنگامى كه مرگ يعقوب فرا رسيد، آيا شما شاهد و ناظر آن بوديد؟ آن گاه كه بفرزندان خود گفت: بعد از من چه كسى را پرستش مىكنيد؟ گفتند: خداى تو را و خداى نياكان تو ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را پرستش مىكنيم. خدا يكى است و ما مطيع و تسليم محض اوامر او هستيم. (133) آنها امتى بودند كه درگذشتند. اعمال آنها براى آنها و اعمال شما براى شماست و شما مسئول اعمال آنان نخواهيد بود. (134)