نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 210
و چون آيات روشن ما بر آنان تلاوت شد، كسانى كه به لقاء ما اميد نداشتند، گفتند: قرآنى غير از اين بياور، يا تغييراتى در آن بده. بگو، من مجاز نيستم بدلخواه خويش تغييراتى در آن بدهم. من فقط از آنچه به من وحى ميشود، پيروى ميكنم. من از عذاب روز بزرگ ميترسم از اينكه پروردگارم را نافرمانى كنم. (15) بگو، اگر خدا نميخواست، من آن را براى شما نميخواندم و شما را از آن آگاه نميكردم. من پيش از اين عمرى در ميان شما بسر بردم (و هيچگونه ادعاى رسالت نداشتم و امروز هم بشما دروغ نميگويم) پس چرا عاقلانه فكر نمىكنيد؟ (16) ستمكارتر از آن كس كيست كه به خدا نسبت دروغ بدهد؟ يا آيات او را تكذيب كند؟ مسلما گناهكاران رستگار نخواهند شد. (17) آنان بغير خدا چيزهايى را پرستش ميكنند كه براى آنها نه سودى دارد و نه زيانى و ميگويند: همينها نزد خدا شفيعان ما هستند. بگو، آيا خدا را بچيزى در آسمانها و زمين آگاه ميسازيد كه از آن آگاه نيست؟ خدا منزه و برتر است از آنچه شريك او قرار ميدهيد. (18) مردم در آغاز امت واحد، بودند. سپس اختلاف ايجاد كردند (و به آئينهاى گوناگون گرويدند) و اگر كلمه پروردگارت (حكم ازلى) مقدم بر اينها نبود، هر آينه در ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند، حكم مجازات صادر ميشد. (19) مشركان ميگويند: چرا معجزه و نشانهاى از جانب پروردگارش براى او نازل نميشود؟ به آنها بگو، كه دانا بر غيب تنها خداست. پس منتظر (عذاب خدا) باشيد، من هم با شما منتظرم. (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 210