نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 227
خدا فرمود: يا نوح، او از اهل بيت تو نيست. او اعمال ناشايست انجام مىداد. پس تو از من تقاضاى كارى كه به (ماهيت) آن آگاه نيستى، مكن. من تو را پند مىدهم كه (در اينمورد) از بىخبران باش. (46) نوح گفت: پروردگارا، به تو پناه مىبرم از اينكه ديگر چيزى را كه به (ماهيت) آن آگاهى ندارم از تو تقاضا كنم و اكنون اگر تو مرا نبخشى و بر من رحم نكنى، هر آينه از زيانكاران خواهم بود. (47) خطاب شد: يا نوح، بسلامتى از كشتى خارج شويد و بركات ما براى تو و براى امتى است كه از نسل همراهان تو خواهند آمد و امتهاى ديگرى كه آنها را بهرهمند خواهيم ساخت و سپس (بكيفر اعمالشان) عذابى بس دردناك از جانب ما بر آنان خواهد رسيد. (48) (يا پيامبر) اين حقايق از اخبار غيبى است. پيش از اينكه ما بر تو وحى كنيم، تو و امت تو از آن آگاهى نداشتيد. پس صبر داشته باش كه سرانجام نيك از آن پرهيزكاران است. (49) و ما براى هدايت قوم عاد، برادرشان هود را فرستاديم. هود گفت: اى جماعت، تنها خدا را بپرستيد كه جز او هيچ معبودى براى شما نيست و شما (درباره خدا) چيزى جز دروغ و افترا نميگوئيد. (50) اى جماعت، من براى رسالتم اجرى از شما نمىخواهم. اجر من به عهده خدايى است كه مرا آفريده است. پس چرا عاقلانه فكر نميكنيد؟ (51) اى مردم، از پروردگارتان آمرزش طلب كنيد و بسوى او روى آوريد و (از اعمال قبيح) توبه كنيد. او از آسمان براى شما پيوسته باران مىفرستد و بر قدرت و نيروى شما مىافزايد و زينهار بنادانى و نابكارى روى از خدا مگردانيد. (52) آنها گفتند: اى هود، تو براى ما دليل روشن و قاطع نياوردى و ما با سخنان تو از معبودان خود دست نميكشيم و به تو ايمان نمىآوريم. (53)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 227