نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 257
پيامبرانشان به آنها گفتند: آرى ما هم مثل شما بشريم و ليكن خدا بر هر كه از بندگانش بخواهد (بمقام نبوت) منت ميگذارد و ما نمىتوانيم براى شما حجتى بياوريم، مگر به اذن خدا و اهل ايمان بايد تنها بر خدا توكل كنند. (11) و ما نمىتوانيم توكل بر خدا نداشته باشيم در حالى كه او ما را براه راست هدايت فرموده و البته ما بر آزار و اذيت شما صبر و تحمل خواهيم كرد و توكل كنندگان بايد تنها بر خدا توكل كنند. (12) كافران به پيامبرانشان گفتند: شما را از سرزمين و ديار خود بيرون ميكنيم يا اينكه به آئين ما برگرديد. خدا به پيامبران خود وحى فرمود كه گروه ستمكاران را هلاك خواهيم كرد. (13) و بعد از هلاك آنان (پيروان) شما را در آن سرزمين ساكن خواهيم ساخت و اين پاداش كسى است كه از مقام من بترسد و از وعده عذاب من بيمناك گردد. (14) پيامبران و مؤمنان پيروز شدند و همه زورگويان و ستيزه جويان محو و نابود گشتند. [1] (15) پشت سر كافر جهنم سوزانى است كه ناچار از زرد آب جوشان جهنم خواهد خورد. (16) آن را قطره قطره مىنوشد و نمىتواند آن را فرو برد و مرگ از هر طرف بر او روى مىآورد، ولى او نميميرد و پشت سر او عذاب بسيار سختى است. (17) مثل اعمال كسانى كه بر پروردگارشان كافر شدند، بخاكسترى مىماند كه تندبادى در روز طوفانى بر آن بوزد و آنان از تلاش و كوشش خود نتيجهاى نگيرند. اين همان گمراهى دور است. (18) [1] وليد نامى از خلفاى بنى اميه (ل) روزى در مورد كارى به قرآن شريف استخاره نمود. همين آيه آمد. وليد خشمگين شد و گفت: مگر من جبار عنيدم قرآن را برداشت و آن را پاره كرد. زمانى نگذشت كه مردم بر عليه او قيام و انقلاب كردند و سرانجام او را دستگير نمودند و بنام مفسد فى الارض و محارب با خدا كشتند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 257