و زمانى كه به آنان گفته شد: از آنچه خدا نازل كرده است پيروى كنيد، گفتند: ما فقط از آئينى كه نياكان خود را بر آن يافتيم پيروى ميكنيم، آيا آئين نياكان آنها دور از عقل و هدايت نبود؟ (170) مثل آنان كه كافر شدند، همانا مثل كسى است كه گوسفندان خود را (بنام) صدا بزند ولى آنها چيزى جز سر و صدا نمىشنوند، آنان در برابر حق كر و لال و نابينا هستند و عقل خود را بكار نمىبرند. (171) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از نعمتهاى پاك و گوارا كه براى شما روزى دادهايم بخوريد و شكر خدا را بجا آوريد اگر تنها او را مىپرستيد. (172) مرده حيوان (گوشت مردار) خون، گوشت خوك و آنچه نام غير خدا بهنگام ذبح بر آن خوانده شود، براى شما حرام است. ولى هر كس ناگزير به خوردن آنها شود و (از حد ضرورى) تجاوز نكند، گناهى بر او نيست البته خدا بخشاينده مهربانست. (173) در حقيقت آنان كه، كتاب نازل شده از جانب خدا را نهان مىدارند و آن را به بهاى ناچيزى ميفروشند، جز آتش چيزى نمىخورند و خدا روز قيامت با آنان سخن نخواهد گفت و (از گناهان) پاكشان نخواهد ساخت و عذابى بس دردناك براى آنهاست. (174) آنان كسانى هستند كه گمراهى را در برابر هدايت و عذاب را در برابر آتش مىپذيرند. راستى چه عاملى آنان را در برابر آتش دوزخ اينگونه بىقيد و بىتفاوت نموده است؟ (175) اين بخاطر آنست كه: خدا قرآن را بحق نازل كرده است و كسانى كه درباره قرآن اختلاف مىورزند، در تشتت و گمراهى دورى قرار گرفتهاند. (176)