نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 367
بنام خداى بخشنده مهربان طسم (از حروف مقطعه و رمزى قرآن است). (1) اين كتاب آيات روشن خداست. (2) (يا پيامبر) براى چه اينهمه رنج و حسرت ميبرى كه چرا مردم ايمان نمىآورند. (3) اگر ما بخواهيم آيتى از آسمان نازل ميكنيم كه همه در برابر آن با فروتنى كامل سر تسليم فرود آورند. (4) هيچ تذكر جديدى از جانب خداى رحمان بر كافران نيامد مگر اينكه از آن روگردان شدند. (5) كافران در حقيقت آيات خدا را مورد تكذيب قرار دادند، پس كيفر آنچه را مسخر ميكردند به آنان خواهد رسيد. (6) آيا (مردم با ديده عبرت) به زمين نمىنگرند كه چقدر روئيدنيهاى زيبا از هر نوع بوجود آورديم؟ (7) مسلما در آن نشانههايى است (از قدرت پروردگار تو) ولى اكثر مردم ايمان نمىآورند. (8) البته پروردگار تو بسيار مقتدر و مهربان است. (9) هنگامى كه پروردگار تو موسى را ندا كرد و گفت: برو بسوى مردم ستمكار. (10) بسوى قوم فرعون و بگو، آيا (با اينهمه ظلم و معصيت) از خدا نمىترسيد؟ (11) موسى گفت: پروردگارا، ميترسم كه مرا مورد تكذيب قرار دهند. (12) و دلم. تنگى گيرد و زبانم روان نباشد پس برادرم هارون را با من بفرست. (13) و آنها از من دعوى جرمى را دارند، از آن ميترسم كه مرا بقتل برسانند. (14) خطاب شد: هرگز مترس، هر دو با آيات و معجزات من بسوى آنان برويد كه من همه جا با شما هستم و حرفهاى شما را مىشنوم. (15) هر دو با هم نزد فرعون برويد و بگوئيد: ما فرستاده رب العالمين هستيم. (16) آمدهايم كه بنى اسرائيل را با ما بفرستى. (17) فرعون گفت: آيا تو را در كودكى نزد خودمان پرورش نداديم و سالها از عمر خود را در ميان ما گذراندى؟ (18) و كارى را كه نبايد بكنى، كردى و تو بسيار ناسپاسى. (19)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 367