نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 491
و بدينسان ما قبلا به هيچ شهر و ديارى پيامبرى نفرستاديم مگر آنكه ثروتمندان آنها گفتند: ما پدران خود را در اين آئين يافتيم و ما نيز از راه و رسم آنان اقتدا و پيروى مىكنيم. (23) پيامبرشان گفت: اگر من شما را به آئينى بهتر از آئين باطل پدرانتان رهبرى كنم (آيا شما از روش و خط كفر آميز پدرانتان دست ميكشيد؟). آنها گفتند اصولا ما برسالت شما كافر و ناباوريم. (24) ما هم از آنان (بكيفر كفرشان) بسختى انتقام كشيديم. پس بنگر عذاب منكران چقدر سخت و دردناك بود. (25) و هنگامى كه ابراهيم به پدر و قومش گفت: من از آنچه شما مىپرستيد، سخت بيزارم. (26) غير از خدايى كه مرا آفريده است و او مرا هدايت خواهد كرد. (27) ابراهيم كلمه پاك توحيد (لا اله الا اللَّه) را در نسل خويش (محمد و آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله) تا قيامت باقى گذاشت تا همه فرزندانش (به وحدت كلمه) رجوع كنند. (28) (ما، در عذاب گنهكاران آنها تعجيل نكرديم) بلكه آنان و پدرانشان را (مهلت داديم و از عمر طولانى) برخوردار كرديم تا آنكه قرآن و پيامبر، بيان كننده حق براى هدايت آنان آمد. (29) و چون قرآن بآنان رسيد گفتند: اين سحر و جادوست و ما بآن كافر و ناباوريم. (30) و نيز گفتند: چرا اين قرآن بمردان بزرگ شهر (مكه و طائف) نازل نشد؟ (31) آيا آنان فضل و رحمت پروردگارت را (بدلخواه ميان خودشان) تقسيم ميكنند؟ در صورتى كه ما هستيم كه معاش و روزى آنها را در زندگى دنيا ميان آنان تقسيم كردهايم و بعضى را بر بعض ديگر بدرجه و مقام (نيروى جسمانى و نيروى عقلى و نبوغ ذاتى و ثروت) برترى بخشيديم، تا بعضى از مردم، بعض ديگر را استخدام و بكار گيرند و فضل و رحمت پروردگارت از تمام آنچه (مردم از مال دنيا در طول عمرشان) جمع ميكنند بسيار بهتر است. (32) و اگر غير از اين بود كه مردم امت واحد باشند هر آينه ما بخانههاى كسانى كه بر خداى رحمان كافر شدند، سقفها و پلههايى از نقره قرار ميداديم كه از آن بالا بروند. (33)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 491